Barton Creek people

Op een goede zaterdag zijn we naar Barton Creek gegaan 20 mijl ten zuiden van Spanish Lookout. De kolonie daar is erg gesloten, men heeft één kerk, men rijd alleen met paard en wagen (horse-and buggy) men gebruikt geen elektriciteit, men schildert de huizen niet (veels te mooi en te wereldgelijkvormig) en het drinkwater haalt men uit de rivier. Ze vinden Spanish Lookout, een wereldse kolonie, sterker nog, erger dan de wereld, want het zijn mennonieten in Spanish Lookout en die zouden beter moeten weten, dat het niet hoort om auto te rijden enz. Met deze vooroordelen op zak stapten we de auto in.

Na een zeer hobbelige weg (zelfs naar Belizaanse maatstaven) kwamen we bij een klein bordje met Lower Barton Creek. Het lag aan de rand van het natuurreservaat Mountian Pine Ridge. Een erg mooie omgeving en we zagen vanaf de smalle weg de ongeverfde huizen al staan. Over de smalle, steile weggetjes zagen we de horse-and-buggy's al rijden, ik voelde me wel een beetje provocerend, door met m'n rode pick-up dat dorpje binnen te rijden. Onze eerste ontmoeting met een Barton Creek mennoniet was, nadat ik verzakt aan de kant van de veel te smalle en steile weg stond, hij was niet te beroerd om me er even uit te helpen. Vervolgens wilden we even kijken bij de enige winkel die Barton Creek rijk is. Er stonden een heleboel mannen in de rij voor het kleine gebouwtje, ze hadden strohoeden, tuinbroeken met bretel, blouse met lange mouwen en uiteraard lange baarden. Omdat ik een vreemdeling was mocht ik eerst! Ik vroeg of ze ook iets te drinken verkochten, ze hadden echter niets te drinken. Ik wilde toch wat meer in contact komen met deze mensen dus ik zei dat ik echt dorst had en wel water wilde hebben. Vervolgens nam één van de mannen ons mee naar een heel eenvoudig huis, alles was van hout, geen vloerbedekking, geen behang, alles kaal hout. Binnen waren een aantal vrouwen bezig om iets te bakken. Eén vrouw kwam naar buiten en gaf me een glas water en ging gelijk weer het huis in, het leek alsof ze nooit vreemde mensen zag. Toen ik de man vertelde dat ik ook christelijk ben, zei hij dat ze het anders geleerd hadden van hun ouders en dat ze in deze laatste tijd alles bij het oude wilde houden om alle wereldse invloeden buiten de deur te houden. Hij vertelde verder dat ze één keer per maand naar Spanish Lookout gingen, om echt het noodzakelijke te kopen en dat is (uiteraard met horse-and-buggy) tweeënhalf uur heen en tweeënhalf uur terug, ter vergelijking; met de auto duurt het ongeveer een half uur. Ik hoor ze hier soms 's ochtends om 5 uur al langs rijden, dus reken maar uit... Ze leven daar heel erg afgezonderd van de buitenwereld en hebben allemaal een kleinschalig boerderijtje waarvan ze goed kunnen rondkomen (ze maken ook geen kosten met machines e.d. dus ze hebben ook niet zo veel nodig om te kunnen leven). Het ziet er van de buitenkant allemaal erg vredig uit, maar ik kwam niet echt in contact met de mensen zodat ik er niet zoveel over kan zeggen. (oh ja ze stelden het absoluut niet op prijs als je foto's van ze maakt - het zijn uiteraard ook gewoon mensen en geen toeristische attractie - dus ik heb er maar enkele foto's van het dorp).

David J. ‘an interesting guy'

Toen we net aankwamen in Spanish Lookout (aan het begin van het onderzoek) zagen we een man met een strohoed en lange baard het postkantoor binnen stappen. Een old-colonier, dacht ik in eerste instantie, maar toen hij ons in redelijk goed Engels aansprak en zijn smart-phone voor de dag haalde, had ik al wel door dat het geen strikte old-colonier kon zijn. Hij vertelde ons dat hij oorspronkelijk uit Denemarken komt, en nodigde ons uit om op zijn farm te komen kijken.

28 februari is het zover, ‘s ochtends stappen we in de Toyota en rijden Spanish Lookout uit, de onbewoonde wereld in, niet helemaal onbewoond want ergens midden in de ‘middle of nowhere' leeft onze vriend David J. Als we komen aanrijden zien we dat hij juist zijn was aan het doen is onder zijn huis. Hij nodigt ons uit in zijn huis, wat bestaat uit één grote ruimte met een bed, een Singer naaimachine van meer dan honderd jaar oud en een oud gasstel. We krijgen koffie, zwart met een flinke schep suiker erin, de mok is bijna te vies om beet te pakken, maar niet bij nadenken gewoon drinken (het tweede bakkie sla ik overigens wel af). Hij vraagt waar we vandaan komen en terwijl we aan het praten zijn pakt hij opeens zijn gitaar en begint te zingen en te spelen. Zijn gitaar klonk erg vals, maar zingen kan hij erg goed.

Daarna vertelt hij dat hij is opgegroeid in een Mormonen gezin in Amerika, en erg modern is opgevoed. Van de mormonen mocht hij niet uit de Bijbel lezen en dat was een achterhaald boek, wat vandaag de dag niet meer relevant is, zo leerde men hem. Tot hij de Bijbel ging lezen en toen sloot hij zich aan bij een zeer conservatieve Amish groep met horse-and-buggy in Ohio (VS). Er is een groep die in zwarte buggy's met oranje gevarendriehoek rijden, maar hij sloot zich aan bij de groep met zwarte buggy's zonder gevarendriehoek. Na daar vijf jaar zonder elektriciteit geleefd te hebben, vertrok hij naar Belize, ging af en toe naar een mennonieten kerk en wilde buiten Spanish Lookout een eigen kolonie oprichten met alleen horse-and-buggy gelovigen. Een aantal families gingen met hem mee en bouwden daar ook een boerderij. Inmiddels woont hij weer helemaal alleen, twee families vertrokken naar het conservatieve Barton Creek, en een andere familie naar een andere plaats. Onze vriend gebruikt weer elektriciteit, maar hij rijd nog steeds horse-and-buggy. Hij heeft acht melkkoeien die hij in een uur met de hand melkt, een aantal vleeskoeien, een tweetal kassen waarin hij (biologische) groenten teelt. Momenteel houd hij ook twee andere boerderijen in de buurt bij, die nu leegstaan. (Als er nog interesse in een rustige leefomgeving is vanuit Holland kan ik het doorgeven, David zou het erg op prijs stellen als je voortaan ook zijn lifestyle volgt en de auto verkoopt) Verder maakt en wast hij zijn eigen kleren (hij is trouwens ook nog op zoek naar een levensgezellin die van een simpele/eenvoudige levensstijl houdt).